Mariama Bâ
|
Mariama Bâ | |
|---|---|
| |
| Gbɛ tɔn | |
| Azɔ é nɔ wa é : | Wemawlantɔ |
| Azan é gbé é ji ɖé é : | 17 lidosun 1929 |
| Fǐ é ji ɖé é : | Dakar |
| Azan é gbé é ku é : | 17 avuvɔsun 1981 |
| Fǐ é é ku ɖé é : | Dakar |
Mariama Bâ ɔ, e ji i ɖo azan 17 gɔ lidosun xwè 1929 ɖo Dakar bɔ é kú ɖò toxo ɖokpo ɔ mɛ ɖo azan 17 avuvɔsun 1981 mɛ. Nyɔnu wema wlantɔ wɛ. É gosin xwédo Malɛnu lɛ tɔn e ɖò akɔta Lébous tɔn é mɛ. Ðò nuwlanwlan tɔn lɛ mɛ ɔ, é yi gbe nú vogbingbɔn e ɖò sunnu lɛ kpo nyɔnu lɛ kpo tɛntin ɖó Aflika gbeji lɛ e a.
Gbɛzán tɔn
[wlǎn nú | wla nú ɖoɖo ɔ]È jì Mariama Bâ ɖò Dakar, Senegaltò mɛ ɖò 17gɔ lidosun xwè 1929[1].Tɔ́ tɔn nyí Amadou Bâ, axɔ́suzɔ́watɔ́ bo wa lɛ́ nyí ganhɔ́nynitɔ́ Lanmɛ na nɔ ganji tɔn ɖò Sénégal e ko jɛ éɖée sí é ɖé mɛ.
Ee nɔ tɔn kú gudo é ɔ, tɔ́gbó tɔn lɛ wɛ kplɔ́n ɛ ɖò Malɛnu lɛ mɛ.
Ee wli alɔ gudo éɔ, Mariama Bâ jɛhun dó nyɔnu lɛ jí dó gbɛ̌ta gègě mɛ. Ðò taji ɔ, é jɛhun nu nyɔnu lɛ sín wemaxɔmɛ u. É nɔ na xóɖiɖɔ lɛ bɔ é nɔ wlan nu dó gbɛzán nyɔnu lɛ tɔn jí, tawun ɔ, mɛ ɖěɖee sín gbɛ̀ ma ɖó nǔɖe ǎ lɛ é. E kú nú kansɛ́ɛzɔn[2].
Nu e é wlan lɛ e
[wlǎn nú | wla nú ɖoɖo ɔ]- 1979: Une si longue lettre é ɖetɔ́n ɖo Nouvelles éditions africaines glwɛ ɖo Dakar[3]..
- 1982: Un chant écarlate[4]..
Dodo tɔn
[wlǎn nú | wla nú ɖoɖo ɔ]- ↑ Ba, Mariama 1929–1981, b'ɛ xá ɖo «Encyclopedia» sin atɛ jí ɖo azǎn 23 nuxwasun 2018 tɔn mɛ
- ↑ Mariama Bâ, écrivaine engagée, b'ɛ xá ɖo «Histoire par les Femmes» sin atɛ jí ɖo azǎn 25 alunsun 2018 tɔn mɛ
- ↑ "Une si longue lettre" de Mariama Bâ, b'ɛ xá ɖo «France Culture» sin atɛ jí ɖo azǎn 14 zɔfinkplɔsun 2024 tɔn mɛ
- ↑ « Un chant écarlate » : le dernier roman de Mariama Bâ, plus actuel que jamais, b'ɛ xá ɖo «Jeune Afrique» sin atɛ jí ɖo azǎn 26 xwejisun 2022 tɔn mɛ